Przejdź do głównej zawartości

Dziennik frazeologiczny

Blog frazeologiczny o wysokim stopniu nieprzydatności w życiu codziennym. Zawiera nieneutralny stosunek do rzeczywistości oraz zdania wielokrotnie złożone.

Szukaj na tym blogu

Dziennik frazeologiczny
Rozmowy
Blog randkowy dla osób, które chcą pokochać siebie

Wyświetlanie postów z kwiecień, 2013

Wyświetl wszystkie

Posty

Wycie i czas

dzieci ja kobiety państwo rodzice zdrowie życie

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Cała ja

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Surowe guwernantki

kobiety kultura piękno wychowanie

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Straszna historia peerelu do użytku domowego

kultura państwo rodzice

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Biały kamień czarny kamień

ja Pamięć zdrowie życie

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Wioska kobiet

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Wklej i dopasuj do stylu

kultura Pamięć

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Książę - niespodziewany zwrot akcji

Córkinia Juma kultura

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Książę

kobiety kultura mężczyźni wychowanie

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
E-mail

Więcej postów

katachreza: Lubię patrzeć na kolory pobrane z rzeczywistości, tu: kolory pobrane ze spacerów i zabaw. Tak łowicko, że od patrzenia można sobie skręcić kostkę Rubika.

Dziennik frazeologiczny na FB

Popularne posty

Prymuski patriarchatu

Tęsknię do chcenia.
Jestem z kraju, który nie chce. Nic nie jest jego.

Chciałabym, aby ten kraj czegoś chciał. Przeczytał nieco inny elementarz. Poćwiczył techniki snu, marzenia i halucynacje. Poszedł po coś. Nad czymś się pochylił troskliwie, ucieszył. Żeby pomarzył o sobie samym, tym jakiś czas później. Zainstalował sobie przyszłość. Potrzymał w dłoni genitalia patriotyzmu i poszedł uprawiać nimi miłość do ojczyzny bez przemocy i lęku, w czystej bieliźnie, bez czarnych slipów Wallenroda. Ile czasu może zająć narodowi zorientowanie się, że jest wolny do, nie tylko wolny od?

Słyszę furkot folii, w którą na polecenie kraju owinęłam życie, potrzeby, pragnienia. Pracowicie przebijam się przez warstwy izolacji i uziemienia. Obserwuję kobiety mojego kraju, ciekawią mnie bardzo. Przeglądamy się w sobie, znaczki z tej samej serii z papieżem. Patrzę z dystansu na morze naszej bezinteresownej wrogości, słabość i gorliwość w dyscyplinowaniu innych kobiet. Próbuję zrozumieć, skąd się wzięłyśmy.…

Warunkowanie wstydem

Centrum miasta, Żabka. Tutaj codziennie jest niedziela.

Młodzi mężczyźni pod murkiem odbywają dietę pięciu przemian. Na oko są przed czwartą. Nie rozmawiają. Przechodzące kobiety odprowadzają strzyknięciem śliny. Na mój widok nie plują.

Dociera do mnie. Wstydzę się. Palą mnie policzki.
To już.

To nic nadzwyczajnego, od lat każde z nas, zanim wyjdzie do ludzi, długo strzepuje niewidzialny pyłek z rękawa. Dziurę w skarpetce. Biedę. Wózek inwalidzki. Zniszczoną torebkę. Drobne bez grubych. Pesel z niewłaściwej połowy XX wieku. Zmarszczki. Brak, uchybienie, ubytek, ostatnie miejsce w wyścigu. Pochodzenie spoza podium. Każde z nas wielokrotnie znajdzie się w takim podzbiorze warunków.

Ludzie są bardzo uważni i chętnie robią nam tak, żebyśmy się wstydzili.

Że nie jesteśmy ładni.
I mądrzy. I że nie nadajemy się w istniejących okolicznościach. Akurat tak się złożyło. Że nie pasujemy.

Tak samo jak oni wielokrotnie nie pasują. Tak nam hobbystycznie przypominają tylko, że u nas również nie za r…

Lekcje kaskadowania dla dziewczynek i kobiet

W spóźnionym orędziu noworocznym dla mieszkańców tutejszego internetu zaledwie jedna obserwacja.

Otóż, kochany narodzie, dziewczynki trzeba uczyć delegowania zadań.

Resztę już nieźle potrafią, albo zdążą się nauczyć.

Jak zawsze, mówię z perspektywy prywatnej, patrząc na siebie pod mikroskopem ostatnich lat i miesięcy.

A zatem: od najwcześniejszych lat należy dawać dziewczynkom lekcje kaskadowania i oddawania obowiązków, cedowania pracy na innych, osmotycznego rozpraszania odpowiedzialności na pozostałych obecnych w projekcie/ grupie/ rodzinie/ życiu.

Trzeba dziewczynki regularnie zachęcać do drobnych porzuceń i niewykonań, pielęgnować nawyk rozstawania się z poczuciem odpowiedzialności za wszystko i wszystkich, ponieważ dziewczynki zwyczajowo są wykonywane z materiałów dobrze izolujących pękanie w szwach i zręcznie noszą stromo ładowane torby z zakupami.

Dziewczynki mają do pilnego nadrobienia nie tyle dzielenie się wiaderkiem w piaskownicy i niekoniecznie dzielenie się czekoladką. D…

Przemoc: zabawa w chowanego

Jason Katz w książce "Paradoks macho" opisuje eksperyment, w którym dwie obecne na sali grupy: mężczyzn i kobiet, mają wypisać na tablicy wszystkie sposoby, jakich używają, aby uchronić się przed przemocą.
W tym niedługim eksperymencie mężczyźni nie wiedzą, co wpisać, śmieją się. Na tablicy pojawiają się dwa wpisy.
Następnie podnoszą się kobiety i błyskawicznie zapełniają tablicę niezliczonymi sposobami, na jakie każdego dnia starają się uchronić przed przemocą.

Lista jest bardzo długa i pomysłowa. Drobiazgowo przemyślana.
Bardzo dobrze ją znamy, potrafimy ją dowolnie poszerzyć.

Unikanie niebezpiecznych miejsc. Noszenie przedmiotów do samoobrony. Skromne zachowanie, skromny strój, niewyzywający makijaż.
Trzymanie nóg razem.
Zabezpieczenia dodatkowe.
Wisiorki z lusterkiem odbijające twarz natarczywie przyglądających się mężczyzn.
Rajstopy mocno kryjące.
Nieubieranie obcisłych ubrań.
Brzydnięcie. Nieepatowanie urodą. Kameleonizm, wtapianie się w otoczenie.
Brak makijażu.
Groźny wy…

Zarys postaci

Dobra, szczerze:

Mocno przeżyłam spotkanie autorskie Agnieszki Kalugi wokół książki "Zorkownia".

Na sali byli wielcy ludzie. Był stawiający etycznie na baczność profesor Jacek Łuczak, był nieprawdopodobny Przemek Kowalik, była ogromnie poruszająca Agnieszka Kaluga, byli przyjaciele wolontariusze, byli ludzie, których bliscy odeszli w hospicjum Palium.

Nie zdarzyło mi się dotąd coś tak intensywnego w szeroko pojętych ramach spotkań z pisarzem. Pogranicze literatury i dokumentu, z jakiego wywodzi się "Zorkownia", sala pełna bohaterów "Zorkowni", wszystko to spowodowało szczerość i uczciwość. Do śmierci.

Profesor Jacek Łuczak i Przemek Kowalik zaświadczali życiem. Agnieszka Kaluga zaświadczała życiem. Część nieobecnych zaświadczała śmiercią, co czyniło kilka spraw prostych i bezdyskusyjnych.

Nie wiem, czy pojmujecie, co się wtedy dzieje.
Musiałam pewnie, prowadząc spotkanie, powiedzieć masę głupot. Z mokrymi oczami. Świadoma, że nie ma tu co popadać w liter…

Kiedy spokojnie umrzemy

Kiedy spokojnie umrzemy, zostanie im po nas pokój. Rozmowa na nasz temat też umrze, bo wszystkich będziemy boleć.

Pokój będzie nas pełen, zastygnie, nieutulony. Na miejsca, przez które biegliśmy, zejdą lawiny kurzu, z ostatnią drobiną naskórka.

Zostanie nas dla nich niewiele, tyle co z dziennej wylinki. Może wejdą pod łóżko, tulić wyblakły paragon. Będziemy tam czekać, sukienką. Coś nam tam dla nich upadnie.

Będą nas zbierać i wołać. Urośnie im las naszych rzeczy i Pompeje w poduszkach policzków.

Nie będzie nas można wyrzucić. Tak długo, dopóki żywica będzie się lepić do palców.

Czy skamienieją z rozpaczy, żalu i samotności? Nie wiem, nie chcielibyśmy, bo umrzemy im po nic szczególnie osobistego.

Ale teraz niech otrzeźwieją, umrzemy im jeszcze nie dzisiaj. I najpierw niech przyjdą przeżyć z nami to wszystko, co wydarzy się wcześniej.

Nowoczesna kobieta myje sobie marzenia dwa razy dziennie

Dorosłam trochę, przybrałam jak powódź i śledź w zalewie wiślanej, więc siadajcie, czas najwyższy trochę porozmawiać. Pamiętacie moją wioskę kobiet? Dziękuję, że jesteście, że dołączacie. Nie przestaję Was szukać, pytać, słuchać.

Opowiedzcie, co u Was? Jak Wam minęły święta? Caliście, duzi i zdrowi? Komu się urodziło? Kto pożegnał? U kogo idzie nowe, a kogo boli kręgosłup w starym? Kto ma dosyć, a wcale nie syty? Kto objedzony kamieni i mu ciężko? Kto nie śpi po nocach i gryzie palce ze zmartwienia i strachu? Kto aż krzyczał z radości, kto popłakał po cichu, żeby nie martwić innych?

Mówcie koniecznie, bo widzę przecież, że u Was zmiany, jedne ładne, drugie trudne, a te, co po cichu, niech będą po cichu, ale niektóre poniesiemy razem, bo razem i mniej boli, i radość większa.

Patrzcie sami, ile się zdarzyło:

Kartka świąteczna Bebeluszka dostała wyróżnienie od Rymsa, a Polska na jesień zakwitła Świerszczykowymi koniczynkami, Kaczka cichuteńko powiła Biskwita i perłową masę pięknego słow…

Techniki hodowli nieletnich

Daliście mi do myślenia komentarzami pod poprzednim tekstem.

Słomiany zapał, przestrzegacie przy mikroprojektach.
Tu nie do końca się zgodzę.

W słomianym zapale jest mnóstwo słomek, nitek i wątków, wyciągnę dwie nitki z brzegu, a Wy możecie następne, wedle uznania.

Najbliżej, najdłużej powierzchniowo czynna jest nitka strachu o dziecko. W tej słomie.

Dorośli hodują dzieci w nieustannym lęku.
Lęk jest o to, że dziecko sobie nie poradzi. Nie nauczy się, nie zda, nie znajdzie pracy, nie utrzyma się.

Że projekt egzystencjalny obleje z hukiem.
I lipa.
Pozamiatane.

Nazywa się to u dorosłych homo sapiens klęska rodzica, pohybel, pantałyk, i nie daje spać po nocach, zwłaszcza przed sprawdzianami.

Pielęgnacja dziecka zasadza się na żmudnym zapobieganiu domniemanej klęsce i kluczowym przekonaniu, żeby zrobić wszystko, aby dziecko sobie poradziło.

Powiedziałam: poradziło sobie?
Przepraszam.
Chciałam powiedzieć: żeby poradziło sobie najlepiej, bo przecież dopiero wtedy można powiedzieć, że sobie…

Akwarium Europy

Jaszmije ostatnio rykoświstąkają. Nie mogę się zdecydować, pełnia zbiorów, gorączka urlopowych nocy, a może rozpada nam się Europa, nasza krucha filiżanka z sevrskiej porcelany? Nie wiem, mierzyć obwód w talii, czy jabłka w wilhelmach tellach.

Nadchodzą dni spoza kanonu, z nadłamanym paznokciem decorum, ale ludzkość wydaje się jeszcze nadobowiązkowa, z klechd tylko wiadomo, że sennie chlipie w exodusach i gubi płatki kosmetyczne granic.

Czy dawni bohaterowie żyliby inaczej, jak my, maniakalnie nie musząc wybierać? Ledwo zaczęta przez nas najnowsza historia wygląda jak blaknący upał, popołudnie pozorowanych ruchów, miękko wyściełanych pluszem; niekiedy wykonujemy nawykowy obchód najważniejszych rocznic, i czasami pewne gesty miłosierdzia, zrabatowane dla pierwszego świata, nic osobistego.

Czy my tu choć trochę jesteśmy, na ile głęboko uczestniczymy? Widujemy się ze znajomymi w gromadnych lajkach pod fotografiami wydarzeń. Hojni donatorzy gotowych uśmiechów, flaneurzy linków, zręcznie …

Koniec sezonu ofiary

Niniejszym zamykam poprzedni kawałek życia. Skończył się.

Przyjęłam mnóstwo lekcji.
Serdecznych, obojętnych, surowych.

Nie wszystko się udało. Nie wszystko mogło się udać.

Ale najważniejsza okazuje się świadomość, że to ja nie wszystko dobrze zrobiłam.

Przez lata szukałam usprawiedliwień wszystkiego.

Teraz, dzisiaj, w tej chwili, na zawsze, przez kolejnych wiele lat i przez niekończący się korytarz pochopnej oceny sytuacji, na zawsze, naprawdę na zawsze biorę swoją pełną odpowiedzialność za siebie.

Za to co mówię.
Za to co czuję.
Za to co przyjmuję i za to co daję.
Za to co widzę i za to jak widzę i za to w jakim celu widzę, mówię, czuję.

Dotarcie tutaj było pełne ręcznie wypisanych usprawiedliwień.

Że taki kraj, tacy rodzice, taki czas, tacy mężczyźni, takie kobiety, takie przyczyny takich skutków.
Lata przydarzania się sobie.

Jakbym była statkiem bez załogi, jakbym była zwolniona z wchodzenia na mostek kapitański, jakbym nie musiała trzymać mapy, lunety, steru, żagla.

Płynęło mną. …

Przeczytaj Dziennik od początku

2011 3
- stycznia 1
- lutego 2

2012 5
- września 3
- listopada 2
2013 66
2014 29
- stycznia 1
- lutego 3
- marca 3
- kwietnia 1
- maja 3
- czerwca 2
- lipca 1
- sierpnia 1
- września 2
- października 4
- listopada 4
- grudnia 4
2015 25
- stycznia 3
- lutego 1
- marca 4
- kwietnia 2
- maja 2
- czerwca 3
- lipca 1
- października 4
- listopada 3
- grudnia 2
2016 9
- stycznia 1
- lutego 1
- marca 1
- maja 1
- czerwca 1
- września 1
- października 1
- listopada 2
2017 7
- lutego 2
- kwietnia 5

Pokaż więcej Pokaż mniej

Etykiety

Agnieszka Kaluga
bóg
celiakia
chłopcy
ciało
Córkinia Juma
Czas Kultury
depresja
dzieci
dziewczynki

Pokaż więcej Pokaż mniej

Obserwatorzy

Blogi bez których nie.

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Patricia Highsmith - Słodka choroba / Utalentowany pan Ripley
the art room plant

Potato
Joanna w Kolorze

Koniec. I początek. Po raz kolejny.
Blog Kaczki

[361] rolnik szuka żony a kaczka szuka au-pair
barbarella blog

O TYM, ŻE PO STAREMU PLUS SZCZUR
Donoszę uprzejmie...

2404
ZORROBLOG

PAWLAKOWIE W MUZEUM
THE COMPOSITES

We’re happy to announce that The Blondes, the novel by our own...
Macierzyństwo bez lukru

O "Macierzyństwie bez Photoshopa" we wrocławskim radiu RAM
Na 27 stronie

Spóźniak
SKORPION W ROSOLE

(240) Siała baba mak
pierwsza-zona blog

wielki tydzień
Bebe - blog by Kasia Warpas

Dziekanka
lemingi i inne żyjątka

Adopcje zagraniczne - gdzie tkwi problem?
Krimifantamania

Deutscher Krimipreis 2017 - mamy laureatów!
Kasia Warpas - illustration + design

Edwina
Moje JEŻYCE

Moto-Jeżyce Józef Zagórski - epilog
od-rana-do-wieczora blog

Czas się pożegnać z blog.pl
Fjeldborg

Kalkmaling og nesten-tyveri.
Rogata Owca

Życzenia noworoczne
Handmade by MS

607
zimno

2.275 [O teleportacji do gdzieś indziej]
zorkownia

Powstanie
Z ziemi polskiej do holenderskiej

Hodowla tulipanów i zbiór cebulek
Animalarium

Vladimir Bobri
Kombajn Zakurzonej

ZAPRASZAM POD NOWY ADRES
Nie śpimy

367
tylkospokojnie

the end
like a butterfly in your house

Chez Annouchka, Cyril, Alec et Lucien
do czego przyda się chustka?

Do czego przyda się Chustka?
The Independent Project

Collective Endeavor!
egze-geza.

13. O możliwościach.
The Blow of Dandelions

Benek

Obsługiwane przez usługę Blogger